تفال به حافظ 21 دی ماه 1400؛ کلاه گوشه به آیین سروری بشکن - وبلاگ عینکی باهوش

به گزارش وبلاگ عینکی باهوش، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

کرشمه ای کن و بازار ساحری بشکن

به غمزه رونق و ناموس سامری بشکن

به باد ده سر و دستار عالمی یعنی

کلاه گوشه به آیین سروری بشکن

به زلف گوی که آیین دلبری بگذار

به غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن

برون خرام و ببر گوی خوبی از همه کس

سزای حور بده رونق پری بشکن

به آهوان نظر شیر آفتاب بگیر

به ابروان دوتا قوس مشتری بشکن

چو عطرسای گردد زلف سنبل از دم باد

تو قیمتش به سر زلف عنبری بشکن

چو عندلیب فصاحت فروشد ای حافظ

تو قدر او به سخن گفتن دری بشکن

شرح لغت: دستار: به فتح اول سربند و عمامه /زلف عنبری: گیسوی عنبر بوی.

تفسیر عرفانی:

ناز و کرشمه کن و به واسطه آن رنگ و رونق ساحری را نابود ساز و با جادوی نگاهت شهوت سامری را از میان ببر. مقصود او از این شعر این است که معشوق سراسر زیبایی ست، به گونه ای که تمام زیبایی های این جهان در برابر ذره ای از وجود او فانی است. از این روست که عاشق فقط شیفته درگاه او می گردد و طالب راهیابی به سمت اوست.

تعبیر غزل:

سعی کن به جای اینکه عیوب دیگران را ببینی و عیب های آنان را به خودشان بگوی، از آن ها چشم پوشی کنی و محسنات اخلاقی آنان را ببینی. این کار پسندیده تر است، چون اگر عیب های دیگران را در ملاعام به آنان بگویی، از تو رنجیده خاطر می گردند.