رحماندوست: تلویزیون بجای سیاست،ادبیات برای بچه ها پخش کند - وبلاگ عینکی باهوش

به گزارش وبلاگ عینکی باهوش، تهران (پانا) - مصطفی رحماندوست معروف به شاعرصد دانه یاقوت؛ شاعر، نویسنده و مترجم کتاب های بچه ها و نوجوانان از حال کرونازده کتاب کودک و نوجوان سخن گفت و معتقد است بازماندگی از تحصیل وضع خوانندگان آینده کتاب کودک را با بحران روبرو نموده است. راه حل این است که تلویزیون بجای سیاست، ادبیات برای بچه ها پخش کند.

مصطفی رحماندوست در گفت وگو با پانا حال وروز شرایط نشر کتاب را مانند حال کرونازده جامعه امروز تشبیه کرد و گفت: در این دوران همه چیزمان تحت تأثیر کروناست و نشر و کتاب هم از این شرایط در امان نمانده است. در ایام کرونا متأسفانه همه چیز گران شد. این تورم های نقطه به نقطه و بی نقطه که نمی دانم چیست باعث شده هر بار دست در جیبمان می کنیم، می بینم هزینه زندگی حدود ده برابر شده و قیمت کتاب چندین برابر شده است. مسلماً تعداد کسانیکه کتاب می خرند کاهش پیدانموده است و حال کتاب و انتشار خوب نیست و نمی دانم چه خواهد شد.

اقبال برای انتشار کتاب کودک ضعیف است

رحماندوست مطرح نمود: باید آنالیز کرد و دید چه می شود که برای انتشار موضوعات مختلف سرمایه گذاری می شود و استقبال می شود اما حوزه کودک چندان استقبالی نمی شود. خبر دارم که این روزها تعداد تیراژ کتاب ها به صد نسخه رسیده است، آن هم در کشوری که مدعی فرهنگ است و این وحشتناک ترین تیراژی است که ممکن است وجود داشته باشد. البته این تعداد نه فقط درمورد کتاب های تخصصی که حال وروز کتاب های عمومی هم همین است. در این اوضاع وحشتناک کتاب دیگر نمی توانیم بگوییم عظیم سال یا کودک، تفاوتی ندارد زیرا حال وروز کتاب هم مثل احوال این روزهای جامعه کرونا زده است.

وی اعلام نمود: وقتی گرفتاری مالی پیش می آید برای همه پیش می آید اما من بنا به دغدغه و تخصصم دارم کتاب کودک را بیشتر می بینم. این کتاب ها بسیار با قیمت بالایی دست خانواده ها می رسد و لذا تیراژش پایین می آید.

کودک از تحصیل بماند، مخاطب کتاب کودک کم می شود

رحماندوست، نویسنده کتاب کودک و نوجوان با اشاره به آمارهای رسمی بازماندگی تحصیلی ایران در شرایط کرونا،گفت: آمار رسمی آموزش وپرورش اعلام نموده است که تعداد بالای 4 میلیون نفر بخاطر کرونا از تحصیل بازمانده اند یعنی این تعداد نداشتند که یک تبلت یا تلفن همراه بخرند و به سیستم شاد بپیوندند. پس چطور سواد خواندن و نوشتن پیدا نمایند که حالا بخواهند کتاب بخرند و بخوانند. تازه این ها در سنین کودکی و نوجوانی هستند.

آمار رسمی آموزش وپرورش اعلام نموده است که تعداد بالای 4 میلیون نفر بخاطر کرونا از تحصیل بازمانده اند یعنی این تعداد نداشتند که یک تبلت یا تلفن همراه بخرند و به سیستم شاد بپیوندند. پس چطور سواد خواندن و نوشتن پیدا نمایند که حالا بخواهند کتاب بخرند و بخوانند

این شاعر با گوشزد کردن اتفاق ناخوشایندی که برای بچه ها مخاطب کتاب ها به دلیل جاماندن از تحصیل در حال رخ دادن است، اضافه نمود: من دردم این است که چرا در مملکتی که بعد از حدود 35 سال مبارزه با بیسوادی؛ از 12 درصد بیسواد به 15 درصد بیسواد رسیده است، به این فکر نکنیم که 4 میلیون دانش آموز بدون تحصیل مانده اند و همین ها در آینده قرار بوده مخاطب کتاب های کودک و نوجوان بشوند. با این احوال مسئولین با شجاعت آمار تعداد بازمانده از تحصیل را بیان می نمایند، بدون اینکه تدبیری نمایند و من نویسنده با خودم فکر می کنم این تعداد دانش آموز بازمانده از تحصیل که سواد ندارند، چطور قرار است کتاب من را بخوانند.

تلویزیون بجای سیاست،ادبیات برای بچه ها پخش کند

رحماندوست با ارایه راهکاری برای آشتی بچه ها با ادبیات اظهار کرد: با همین اوضاع بد تیراژ کم، کلی کتاب خوب داریم اما مطمئن نیستم در آینده همین تعداد کتاب را هم داشته باشیم زیرا در شرایطی که نویسنده و ناشر مجبورند کارهای دیگری انجام دهند به کار خوب نمی رسند. حداقل برای نگهداری و حفظ همین ارتباط کم کودک و کتاب خوب می توان از رسانه ملی استفاده کرد. رسانه ملی امکاناتی بگذارد تا ادبیاتی که به لحاظ کاغذی قابل دستیابی نیست، در تلویزیون مطرح شود اما این روزها به جای ادبیات در تلویزیون سیاست برای بچه های ما مطرح می شود و مشکل از سوء مدیریت است.

وی اضافه نمود: درگذشته ما شرایط جنگ را گذرانده ایم و آن موقع هیچی نداشتیم و امکانات مان محدود بود اما مدیریت مان خوب بود و همه در این نداشتن شریک بودیم و تیراژ کتاب بسیار بهتر از امروز بود.

رقابت میان کتاب های ترجمه شده و داخلی نابرابر است

رحماندوست درباره شرایط ترجمه کتاب کودک در داخل و خارج از مرزهای ایران، اظهار کرد: ترجمه دست ناشر است و بدون رعایت حق نشر که آبروبری در سطح جهانی است، کتاب را ترجمه و منتشر می نمایند. علت اینکه کتاب های ترجمه شده بیشتر از کتاب های تألیفی، گیرایی دارند این است که هزار کتاب ترجمه شده از میان 50 هزارتا کتاب در جهان انتخاب می شود. در این شرایط طبیعی است که کتاب های خوب گزینش شود و خب رقابت برای کتاب های خوب اندک داخلی ما سخت می شود. البته بسیاری از نویسندگان هم هستند که در این رقابت شرکت می نمایند و از ایران هم ترجمه به کشورهای دیگر داریم. اگر قانون حق نشر داشته باشیم، ناشر هرچه دلش خواست ترجمه نمی کند.

برای نگهداری همین ارتباط کم کودک و کتاب خوب می توان از رسانه ملی استفاده کرد. رسانه ملی امکاناتی بگذارد تا ادبیاتی که به لحاظ کاغذی قابل دستیابی نیست، در تلویزیون مطرح شود اما این روزها به جای ادبیات در تلویزیون سیاست برای بچه های ما مطرح می شود

ترجمه یا تألیف تفاوتی ندارد؛ فقط بچه ها مان کتاب بخوانند

وی اضافه نمود: ترجمه ها رو به بهبود است و همین هم شرایطی را فراهم کند تا بچه ها کتاب بخوانند شاد می شوم، حالا با ترجمه یا تألیف تفاوتی ندارد. مهم این است که بچه هایمان کتاب بخوانند، اما اصلش بازمی شود به همان برنامه ریزی ها که در تمام کشورها برای فراوری ملی شان حمایتی دارند. حتی اگر مبلغی را معین نمایند که به نویسنده بدهند در کنارش شرایطی فراهم می نمایند که نویسنده زندگی اش را بکند و بنویسد و ما این را هم نداریم.

وی در ادامه به مسائل حوزه کتاب اشاره کردو گفت: مشکل ما این است که سوء برنامه داریم. وقتی می خواهند به کتاب های ترجمه ای گرند و نمره ای بدهند باید برنامه ریزی دقیق تری داشته باشند تا این اتفاق از دست دولت بیرون بیاید و ناشر این کار را بکند. اکنون در شرایط کرونا ارتباط آژانس های ادبی و پرداخت پول به کشورهای دیگر سخت شده است وگرنه تا قبل از کرونا فرایند رفتن کتاب های ایران و ترجمه توسط آژانس های ادبی خوب بود.